Sarhoşum Şiiri - Ümit Ay

Sarhoşum, ey! Bu sabahın ısıtmayan güneşi.
Küskün bir aşkın olur mu hiç neşesi?
Bu kentin ışıkları altında ezilmiş hevesi,
Kime anlatayım, nasıl anlatayım..?

Sarhoşum, ey! Dert yüklü gemileri bağrına basan deniz.
Aşk şerbetinden içmişim bulanık aklım
N’olur yani saçlarından versen bir salkım?
Ah! Benim bu senden sıyrılamayan aklım
Gemiyide yaktım! denizide yaktım!

Sarhoşum, ey! İnsanı, çalıyı, çırpıyı ve beni bağrına basan toprak.
Fırtına eğer de ağacı, yalnız dökülür yaprak.
Nasıl ki kesilince bağrından ağaç, ağlar toprak,
İşte öyle, öyle ağlarım…

Bu mevsim başka mevsimdir, yazın üşütür, kışın terletir…