Sarhoş Komşum Şiiri - Kazım Doğan

Oooof, offf,
Yine yaptın yapacağını be komşum,
Yine başını alıp meyhaneye koşmuşsun,
birde cebimde yok beş kuruş diyorsun,
Ağlıyorsun birde durmadan sızlıyorsun,
Ne demeye içiyorsun be komşum ne demeye içiyorsun.
Karanlık, ıssız sokaklardan,
gecenin bir yarısı yalpalayarak evine dönüyorsun.

Bir gün yolda karşılaştım sarhoş komşumla,
benimde efkarlı olduğum bir geceydi,
ve onun gibi ama hafif çakırkeyftim,
tuttum kolundan sordum;
Neden böyle her gün içiyorsun be komşum?
Neden evinin rızkını bu zıkkıma veriyorsun?
içini çekti taaa ciğerden,
Birde deriin bir off çekti,
Ulan dedi ayıkken tahammül edemiyorum,
bu dinine yandığımın düzenine,
razı gelemiyorum olan biten rezilliğe,
karımı dövüyorum, çocuklara bağırıyorum,
kalplerini kırıyorum,
bu rezilliklerin acısını suçsuz insanlardan çıkarıyorum,
ama kafam iyiyken be komşum,
unutuyorum,
hiç birşeye takmıyorum,
varsın gitsin üç beş kuruş bu zıkkıma verdiğim para,
içiyorum be komşum bu zıkkım benim hayatım,
söyle varmı kafam iyiyken komşum sana bir zararım.

Düşündüm;
ayıkken çok asabi oluyor komşum,
çevreye illallah çektiriyor,
komşular bunu görünce bize takılmasın diye içeri giriyor,
sokakta bebeler sağa sola kaçıyor,
işte ayıkken böyle benim komşum,
amaa,
sarhoşken çok ilginç çok mülayim biri oluyor,
o gidiyor yerine başka bir insan geliyor,
başkası içince bu mereti,
şişenin dibinde durduğu gibi durmuyor,
ama benim komşum içince kuzu gibi oluyor.

Haklısın be komşum dedim,
sen ver elindeki parayı,
içmeye devam et bu zıkkımı,
Sağın,solun, çoluğun, çocuğun,
komşuların kalplerini kırma
çünkü kırılan kalpler onarılmıyor be komşum.
Sen içmeye devam et be komşum,
yoksa mahallede kötüye gidecek durum.