Sardunya Sarısı Şiiri - Meral Vurgun

ben çekip gidersem denizleraşırı
sanma ki kurur saksıda sardunya sarısı
her sabah öpüştüğü altın kanatlı bal arısı
selamımı taşır güneşle sana salkım saçak

her yumduğumda gözkapaklarımı
kırlangıç sürüleri geçiyorsa içinden
bütün yıldızlarını döküyorsa gökyüzü
en yangın yerini gömüp sulara yüzümün
seni seyrederim mavileşerek dibinde denizin

sen ki, karıncaya su taşıyan ellerinle
en asi yerinden öpmüştün umudun türküsünü
ak bulutlar gibi tomar tomar
yükseltip dökmüştün üstüme
geçiyordun tabur tabur
alay alay geçiyordun gökyüzümden
proleter şarkıların dilinde

ayça düşler kuruyorduk geleceğe dair
püskül püskül okşayarak dolunayın yüzünü
yeni bir harita çiziyorduk sınırsız
öpüyorduk koparıp koparıp dalından
bütün aylar Haziran, bütün gülüşler kirazdı

sen bahtına karalı gölgeler çeken
dünyanın ışıklarını söndüren şavkınla
ay dağlarının asi çocuğu
gün olur ellerimde şiir, dilimde türkülerle
gelip geçersem kapının önünden
bütün hüzünleri sıyırıp yüzünden
doldurup avuçlarıma gidersem
öpmek için yüzümün güllerini
ardıma düşüp gelirsen
güneşten dökülen süt damlaları gibi
seni Kerem misali yakarak
yüreğinin ovalarına döküleceğim...