Gönlünün aynası, hayal kırıklığı
Saraylarından daha parlak.
Öyle ki, kayıp sularda boğulmak
Asla aklayamaz bu açıklığı.
Sonsuz gövdelerde tecrit etmeye;
Veya ellerimle saraylar yıkmaya kalksam,
Hayallerinin yükünü taşısam,
Ne yapsam yetmez yollarına uymaya.
Sen kalemsin, bir elin satırlarısın.
Bense müsvedde, okunmam sen yazmadan.
Satırlar düşse, harfler sussa hiç konuşmadan,
Gözümü kapar okurum; nasılsa aklımdasın.
Sen insansın, bir ağacın tohumusun.
Bense gün; güneşimi esirgemem senden.
Güneş sönse, canlar ayrılsa bedenden,
Bırak, günün güzelliği yüzüne vursun.
Ben insanım, bir avuç toprağım.
Ne verdin de ne istiyorsun?
Kayıt Tarihi : 21.10.2025 00:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!