Saray Şiiri - Macit Kuruçay

Gücünüzün yettiği el verdiği kadar,
elinizde-cebinizde ne varsa
âlîcenap bir peygamber gibi
cömertçe mertçe paylaşın.
Bölün bölüşün ekmeğinizi
ve asla korkmayın
ne eksilir lokmanız
ne de biter.

Paylaşmanın azı-çoğu olur mu hiç a canlar?

Bir insanın yüzünde,
bir çocuğun
ya da bir hayvanın
mânâlı
şükran içeren,
şükür içeren,
derin bir tebessüm,
derin bir bakış izi
ille de ille incitmeden
bırakabildiniz mi
Hah!
İşte o zaman
fazîletli bir insan olmanın
lezzetini
erdemini
kemâlini
tâ iliklerinize kadar hissedip hikmetini
şüphesiz dosdoğru almış
kana kana beslenmişsiniz demektir.

Unutmayın!
Düşkünün avazı kursağından bir adım öteye gitmedi.

Makbul olanı,
maktul olmadan yetiştirin.
Yetiştirin ki
veren elde hayırlıdır, alan elde.
Zîra
kimse bilmez nefesin nereden nasıl geldiğini.
Kimse bilmez dolu mezarı, boş mezarı.

Askıda çok ekmek bırakın
ama
askıda can bırakmayın a canlar!
O mukaddes şöhretli etli mâbet sarayı
sâdece bizim içimizde.

Gerisi ya boş handır
ya metrûk gecekondu
ya da süslü püslü vîran duvar.