Bir taşzehir verin bana içeyim
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
Devamını Oku
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
Çok anlamlı ve anlatımı şahane dizelerdi.Tebrik eder tam puanla kutlarım. Saygılarımla.
Bu ne tefekküre dalmak böyle Metanet Hanım...? Okuyunca irkildim kaldım...!
Her varlık, ister canlı, ister cansız... Ölümü tadacaktır... Ama 'yok' olacak mıdır? Sanmam... Hem inancım gereği, hemde 'düşünce' olarak...
Varlıklar 'şekil, renk, boyut, biçim' değiştirebilirler... Görünüşte yok olurlar... Oysa bana göre 'asıllarına' dönerler... Bir süreç işidir, Yaradanın işidir... Ve tekrar geri gelirler... Nerde, ne zaman bilinemez...
İnsanoğlu da aynen öyledir... Bir yaprak gibi 'toprağa' düşer.. Kaybolur toprakta... Nasıl yaprak, bir başka ağaçta; belki, bir başka boyutta tekrar geliyorsa, can buluyorsa insan da gelecektir... Bu bir devinimdir, hem tabiatın, hem 'yaratılışın' gereğidir...
İşte bu nedenle 'hazır' olunmalıdır... Yaradanına döneceği anı asla 'korkuyla, endişeyle' beklememelidir... Gereğini yapmışsa.. Görevlerini yerine getirmişse hele...
'Düşünce' çok anlamlı, çok yerinde kullanılmış.. Zeka ve duyum meselesi, 'derin düşüncenin' eseri işte... İnsanı insan yapan da bu özelliği değil mi zaten?
Metanet Hanım... Beni de aldı bir 'Derin Düşünce...' Ama inanın çok rahatım... Hiçbir şekilde 'korkum, şüphem, endişem' yok... Bilirim ki, beni 'anne rahmine düşünce', bir düşünen vardı.... Yine vardır eminim...
Şiiriniz hakettiği değerle, hakettiği yerdedir... Selamlar, saygılar benden....
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta