Deprem oldu yıkıldı, van gölünün etrafı.
Çöktü çürük binalar, yaşandı can Pazar
Hemen geldi ekipler, enkazı kaldırmaya.
Kalkan her yıkıntıda, ne filizler sarardı.
Analar evladın arar, evlatlar anasını.
Her kes kendisi sarar, kanayan yarasını.
Sararan filizlere, dökerler gözyaşları.
Ne acılar çekerek, sürerler yaşamını.
Bu soğukta girecek sıcak yuvası olmaz.
Sırtına geçirecek bir kazağı bulunmaz.
Çok yardımlarda gelse eski huzuru olmaz.
Acıyı çeken bilir, gören duyan anlamaz.
Ferhat ALTUNAY
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta