Sarar kollarını Şiiri - Mustafa Yaman 2

**Sarar Kollarını Her Gece Yalnızlık

Tanığımdır ürkek düşüncelerime geceler
Sarar kollarında, karanlığın çığlığı,
Bir derin nefes al, fakat çıkmaz nefes
Yalnızlığım sıkar tüm bedenimi
Tuhaf kasvetler sarar zihnimi.

Soğuk bir rüzgar, eski anılardan,
Sararmış yapraklar, dökülür aklından.
Gözlerin kapalı, ruhun bitkin,
Gece ve yalnızlıktır bana kalan.

Bir masa köşesinde, elimde tütün,
Külleri birikir, hayatı hatırlatır.
Belki bir şarkı, belki bir ses,
Ama hepsi yitip giden bir özlem,
Nereye baksam, ne desem ikilem.

Uzaklarda bir ışık, hayal gibi parlar,
Sarar kollarını, yalnızlık dağlar
Arzulu hayaller, ne de çabuk yıpranır.
Zaman geçtikçe, hasret fısıldar,

Sabaha yol alır, ama solgun kalır,
Karşı kıyılarda bekleyen umut,
Her gece hüzünle, yalnızlık sarar,
Ve her sabah, bir başka yalnızlık doğar.

Yalnızlık bir arkadaş, gerekirse dost,
Her gece çağrılır, sabah sıfırdan başlar,