Şarap Çiceği Şiiri - Zafer Altuntaş

bir şarap çiçeği
tertemiz bir aşkla
sürerek kokusunu burnuma
almak için seni benden
zehirleyip beni
ruhumu toprağına çekiyor

ben hep
vererek savaşını günahın
bir başıma
mest olup acılardan
köklerimi
ansızın dolayıp köklerine
inerek hasretine mezarın
göğüsleyip bütün kabusları
yalnız sana uyuyup
yalnız senle uyanıyorum

ve artık
bir arayışla yaşayıp ben
zihnimin
dinmez ayyaş halleriyle
bilmiyorum
bulabilir miyim kalbimi artık
yazmaktan yorulmuş
körpecik bir şair olarak

bilmiyorum bu beyaz hikaye
ne kadar vuslat barındırır
sarılmak için
bir şarap çiçeğine
ben bilmeden bunu
ne esen rüzgardan
ne de
göğün toprağına uçup
yuvanda beni
ısırıp duran o karıncalardan

işte
işte bu koku
ve kubbeyi esir alan
bu helak
şikayeti bir şiirin sana
çekip kurtarman için beni
ölü ellerinle kazdığın
çiçek kokan bu azaptan