Kaynaya kaynaya pişer aşımız,
Ham iken divana varamayız biz.
Eğik değil dim dik olur başımız,
Miskince oturup duramayız biz.
Örfe ananeye bağlı özümüz,
Cahile irfandır değse közümüz,
Senettir ağızdan çıkan sözümüz,
Dostu arkasından vuramayız biz.
Yemeyle içmeyle dost olan kişi,
Dövüş kavga olur hep onun işi,
Nefret ile bakar evinde eşi,
Hicranlı yarayı saramayız biz.
Dost bağına giden kanalı tıkar,
Yok olur benliği kaleyi yıkar,
Acıkmayım diye kemeri sıkar,
Böyle namertleri korumayız biz.
Âşık Tevhidi yem sefa sürmedim,
Ömrümün bağında güller dermedim,
Bana can diyeni candan görmedim,
İnsan olmayanı saramayız biz.
Âşık Tevhidi
27.08..2012idi Kenan BİLGAÇ
Kayıt Tarihi : 22.8.2012 19:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!