Şansızım Şiiri - Yusuf Özerol

Bu şiir benim özgeçmişimi irdeliyor.1965 yılında anamdan doğduğumda köy de popomuzu saracak şimdiki boy boy reklamları çıkan bezler yokmuş. Anamız bizleri toprağın elenerek ısıtılması sonucu öllük denen toprakla sararmış.Üzerimize pisleyince toprak değiştirilirmiş.Bünyemde zayıf olduğu için rahmetli babaannem beni hep sırtında taşırmış.Babaannem beni köyde sırtında gezdirirken şiddetli bir gürültüyle irkildim.Bu ses köyün üzerinden geçen uçağın sesiymiş.Ben uçağın ilk köyün üzerinden geçtiğini yaşım itibari ile hayal meyal hatırlıyorum.Köy meydanında o zamanlar 150 yaşında bir ceviz ağacı vardı. Uçağın kanadının ceviz ağacını sıyırarak geçtiğini görünce kulaklarım uğuldadı korkudan bayılmışım.O olaydan sonra babaannem beni eve getirmiş ama benim korkularım devam etmiş.Daha sonra tekrar bayılınca beni öldü diye teneşire koymuşlar.Başıma toplanan köylülerden biri yahu neyapıyorsunuz çoçuk ölmemiş olabilir bir doktor çağırın demiş.Köyümüzün sağlık ocağı var hemen evede yakın. Hemen doktor gelmiş nabzıma bakmış bu çocuk yaşıyor az kalsın diri diri gömecektiniz çocuğu demiş.Benim bayılmalarım 5 yaşıma kadar devam etmiş. Bayılma esnasında dişlerimi sıktığımdan dişlerim birbirine geçme kilitlinme tehlikesi yaşamışım.Bu olaylar benim için halen kabus gibi geliyor bazan.Bu olaydan ençokta dişlerim zarar gördü.Dişlerimin çoğunu yeniden yaptırmak zorunda kaldım.İkinci olayım; İlkokul yıllarında köyde kızak kayarken 50 metre yüksekliğinde uçurumdan düşme tehlikesi atlattım.Kar yağmıştı karın alt tabakası buzlu olunca kızak arabasını durdurmayı başaramadım.Gözlerime kar savuruyordu kızak arabası hızla yörep aşağı kayarken.Gözümü açtığımda uçurumun başında meşe ağacının pantolonuma takılıp yırtılması sonucu ağaçların arasına düşmüşüm.Daha sonra üçüncü olay1997yılında Ankarada Adalet Bakanlığında çalışırken trafik kazasını çok ucuz atlattım.İşlek bir caddede karşıdan karşıya geçerken sağıma ve soluma baktım yolun ortasına anca varmıştımki son suratle bir minibüs karşıma çıktı ben yolun ortasında kala kaldım sanki bir film çevriliyormuş gibi oldu olay.Ben araba fren yapıp hızı azalınca o anki refleksle arabayı önden kucaklamışım,yani arabaya sarılmışım.Şöför bana çıkıştı kardeşim sen delimisin yolun ortasında arabayla şaka olurmu hiç; sen kafayımı yedin, dedi.O anda etraf kalabalıklaştı bazı vatandaşlar olayı görmüşler birisi dediki arkadaşım adamcağız yolun ortasında kaldı o anki şuuru ancak böyle bir yola baş vurmuş olabilir kusuruna bakma dedi.Bende biraz toparlandıktan sonra olay yerinden ayrıldım.Ogün bu gündür hızlı giden arabalardan korkarım.