Şansım Olurdun Şiiri - Hülya Aslan

Evvel Gülistan da,bendim Gülüşan
Şimdi ne dost kaldı,ne bağ,ne nişan
Yorgunum,yılgınım,ruhum perişan
Çağırsaydın bahtıma şansım olurdun.

Kendi öz vatanımdan, yaban kaçağım
Kırdılar hem yoldular,dalım burçağım
Hedefsiz kalmışım da, ne yapacağım
Çağırsaydın yoluma menzil olurdun

Sanırım acılardan çok ders almışız
Kıymet verir gönülden, kucaklaşırız
Her sabah günaydınla selamlaşırız
Çağırsaydın sonbahar, yazım olurdun

Tecrübeler ile de, yaşadım hüsran
Aşktan yana gözyaşı, serimde kalan
Yalnızım uzaklarda geçmiyor zaman
Çağırsaydın canıma, bir can olurdun

Zulümlerin kârıyla, yok âbâd olan
Yaşıyorken sevgidir kalplere dolan
Dünyanın malı,mülkü, kendisi yalan
Çağırsaydın Hâyâlime gerçek olurdun