Şansım Bana Gülmedi Şiiri - Veysel Şimşek

İki elimi birden açtım havaya,
Gece gündüz hep başladım duaya,
Sağlık huzur gelsin diye yuvaya,
Bahtım kara şansım bana gülmedi.

Sabır sabır yeter bittim tükendim,
Bazende düşündüm derine indim,
Bir onmamış varsa örneği kendim,
Bahtım kara şansım bana gülmedi.

Zalim dünya benden aldı hırsını,
Yenik düştüm geçemedim hayat kursunu,
Tüm dostlarım bana döndü tersini,
Bahtım kara şansım bana gülmedi.

İşlerim tersine gitti her adım,
Yıllar yılı gerçek dostu aradım,
Onmadım gözümde kaldı muradım,
Bahtım kara şansım bana gülmedi.

Batsın bu adalet batsın bu düzen,
Çoktur yüze gülüp arkadan kuyular kazan,
Güldüm dese yalan söyler dert ile gezen,
Bahtım kara şansım bana gülmedi.

Veysel derki anlamadım nedir bu haller,
Bence kurşundanda beter kem diller,
Bitmez bu dert çile ölüme yollar
Bahtım kara şansım bana gülmedi.