Şans Gülmeyince Şiiri - Veysel Şimşek

Bir işi yaparsan zor ile nazla,
Kesinlikle olmaz kısmetten fazla,
En iyisi yetinmek lazımdır azla,
Elden bir şey gelmez şans gülmeyince.

Vade yetmeyince hasta olan ölmez,
Nedense şans kader yüzüne gülmez,
Derler söz temsili olmazsa olmaz,
Elden bir şey gelmez şans gülmeyince.

Ne gelenin olur nede gidenin,
Canın yanar çile çeker bedenin,
Boğulursun zindan geçer her günün,
Elden bir şey gelmez şans gülmeyince.

Kuruturlar berrak akan çeşmeni,
Sonradan tanırsın dostu düşmanı,
Of çeksede fayda etmez pişmanı,
Elden bir şey gelmez şans gülmeyince.

Kul nedir ki herşeyi Yüce Allah görür,
Çileyide kısmetide ancak O verir,
Garibim boşuna çırpınıp durur,
Elden birşey gelmez şans gülmeyince.

Etti buldu derler budur nedeni,
Düşman eder kapıdaki kedini,
Fakir derler çulsuz korlar adını,
Elden bir şey gelmez şans gülmeyince.

Eşin dostun teker teker kaçarlar,
Günden güne derin yara açarlar,
O sana gülenler aslında senden naçarlar,
Elden bir şey gelmez şans gülmeyince.

Veysel der ki; Ne deyim kara bahtıma,
Bir an olur baykuş tüner tahtıma,
Eremedim muradıma ahdıma,
Elden bir şey gelmez şans gülmeyince.