Yoruldum hep arkama bakmaktan,
sığınmam bu yüzden duvar diplerine
şimdi, şüphe yok arkamda
sırtım taşlarda, bunayan gerçek.
bakışlarım hiç bir yere, öylesine.
kırpmayı unutan gözlerim,
ölüm soğukluğu karıştırıyor aynalara
sesler belli belirsiz, kayboluyor, ışıklar sönüyor
korkular gömülüyor kafatasıma.
Ölüler.
Kafatasım ellerimde.
Kayıt Tarihi : 1.7.2007 11:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!