Sanmak İnsanı Ziyan Eder Şiiri - Hamit Atay

anmak İnsanı Ziyan Eder

Sanırsın ki dostlar hep yanında,
Meğer gölgeler gibi gün ışığında.
Sanırsın ki sözler hep gerçektir,
Meğer rüzgar gibi savrulur, geçer.

Sanırsın ki aşk sonsuza dek sürer,
Bir gün gider, yüreğin çürür deşer.
Sanırsın ki yollar hep açık kalır,
Meğer kader bazen yolda taş olur.

Sanırsın ki umut hiç ölmez,
Ama gözlerin yorgun düşünce anlar.
Sanırsın ki geceler hep uyutur,
Oysa en derin uykular uyanık sancılar.

Sanırsın ki hayat adildir biraz,
Oysa bazı yürekler hep yarım kalır.
Sanırsın ki sevdiklerin hep yanında,
Ama kader bir gün herkesi ayırır.

Sanmak, insanı ziyan eder,
Kandırır ruhunu, yollarını ezer.
Hakikat bazen sert bir tokat,
Ve anca düşerken öğrenir insan…
Hamit Atay