Sanma ki yaşıyorum Şiiri - Suat Hayta

Sanma ki yaşıyorum, nefes almakla değil,
Her gün biraz daha eksiliyorum sessizce.
Gözlerim açık, ama ruhum karanlıkta,
Bir mezar sessizliği var içimde.

Gülüyorum belki, ama içim ağlıyor,
Bir damla umut bile kalmamış yüreğimde.
Sanma ki yürüyebiliyorum dimdik,
Düştüm de kalkmadım, sadece gizledim yere eğileni.

Adımı unuttu sanki aynadaki yüzüm,
Baktıkça yabancı geliyor kendime.
Sanma ki geçiyor zamanla her acı,
Bazı yaralar sığmaz ömre de, zamana da.

Gidenin ardından kalan neyse benim de hâlim,
Bir yudum sevda, bir ömür sükût.
Sanma ki yaşıyorum, sadece bekliyorum,
Belki bir gün, ben de gerçek olurum…