Sanma ki büyüyeceksin Şiiri - Yorumlar

bir çocuk en çok neye üzülür, oyuncağının kırılmasına değil elbette yani benim yaşadığım yerde oyuncak (fabrikasyon) yoktu, bu sebeple oyuncağımızın kırılmasından hiç korkmadık. 

en çok korktuğumuz ya suya ya da ateşe düşüp yanmaktı. hani derler ya su ateşi söndürmez diye, öyle işte...Ateşe düşmedim, suya da. İkisine de büyüyünce düşeceğimi nereden bilebilirdim ki... 

Çocukluğumuzdan çok sevdiğimiz oyun, dere kenarında ayaklarımızı suya sarkıtıp çağlayandan kütleler halinde yuvarlanan suları seyretmekti, en çok korktuğumuz ise çocuk aklıyla bazen sahip olamadığımız lastik çizme ya da bağcıklı ayakkabıların ayağımızdan fırlayıp sularda kaybolmasıydı... 

Hani başıma gelmedi ama ucundan kıyısından son anda kurtulduğum olmuştur... 

Şiiri okuduğum zaman bendeki yansımaları da böyle oldu... 

Saygılarım şiire ve değerli şairine... 

Büyüyor insan öyle bir büyüyor ki kaldırımlara izi çıkıyor adımlarının ve büyüdükçe yara alıyor insan...Ama öğreniyor denizin en dibine dalıp nefesini bırakmayı ve çıkmayı yeniden....
Çok güzeldi... Rakı ve hüzün masasındaki şiir.
Saygımla...

offf,
başlamadan kaçıp gitmek olsun.
bırakalım doğmadığı ana rahminde
doğmadan kalsın.
sonra atacağın her adımda,
bir başka şekilde
bir garip
ve bir mazlum gibi aldanıyorsun.
çekip ağzını ana memesinden
oturduğun sofrada bulanıp rakıya;
büyüdüğünü sanıyorsun.
ve büyümenin hiç büyümeyeceğini
asla anlamıyorsun

Offf demişsin ağabeyim.Offff ki ne offf yine kayboldum dizelerin içinde.Bu eseri okuyan herkes kendini içinde bulmaz mı ? Hayatından kesitler görmezmi ? okumak yerine yaşamaz mı ? çok harikasın be ağabey,maaşallah diyeyim nazar değmesin:) O açık deniz yüreğine sağlık,saygı ve hürmetlerimi sunuyorum.Bir nefeste okudum........

yüreğim, beynim ve yumruklarım gibi,
büyüdüm yani.
bir yeryüzü atlasının bütün sahifeleri gibi.
insanlık ve onların açlıkları,
mazot renkli karabatakların
sessiz çığlıkları
ve ardından bakakalınan
bütün sevgilerin
bir daha hiç dönmeyecekleri gibi.

artık süt kokusunda değil,
rakı kıvamında nefesim.
büyüdüm yani.

garip destanların sildim hepsini.
gecem, gece değildi
uykuma yetmiyordu.
okuduklarım sadece bildiğim gibi okunuyordu.
dinlediklerim de aynen,
okuduklarıma benziyordu.

ama ince bir tül gibi üstümde
yangının aleve dönmeden önce
hani anlaşılamayan,
yanaklarından öper gibi,
bir koku bir ana kokusu,
belki bir başka özlem...
belki büyüyemeden, büyüdüğünü
sanmak korkusu.
****
bi koşu bahne geldik yine yüreğim ve ben ..
bir de anto uyuzluk yapmasa şiir sayfaları çok zor açılıyor .
ama olsun bir şiir de bugünün kaydına senden olsun desem de güçlü kaleme fazla söz dökemedim ..
sadece okudum ve dinledim şiirin sesini ..
ve tebrik ve yüreğin susmasın Cevat Kaptan
şiir bahçenden bir nostalji yapayım dedim ..
sevgiler selamlar şair yüreğine ..
eh bir de kardelene uçuralım bakalım ..
bu güzelliğe bu kadar az yorum olur mu ya diye ilk isyan sesi çıktı zaten :) o yüzden acık görücüye çıkmalı tamam duydum...
sen istemssin de olsun ben istiyorum bea :)

Böylesine güzel bir şiirin az okunması veya çok okunduğu halde az yorum alması inanılır gibi değil.Ama sayın üstat öyle çok ,öyle güzel şiirleriniz var ki .Sayın okuyucuların bir çoğu on numara falan diyip yorum yapmaktan, eleştirmekten kaçınıyorlar.Ben her zaman belirttiğim gibi eleştirelere açığım,yazdıklarımın bir büyük, çoğunluğu denemedir.Özellikle sayfam size açık,ve istirham ediyorum eğer yorulmayacak,sıkılmayacaksanız bu şiiride sihirli kaleminizin rötuşuyla ,görmekten zevk duyacağım.Bundan önce ,dört şiir daha yazmıştım ,yorum yazmasanız bile okursanız sevinirim selamlar.

ne kadar çok ben..büyüyemeyen..

Birdenbire büyüdüğünü hissetmek... Sorumlulukları, acıları, haksızlıkları, yanlışları anlamak...Ana kucağından, hayata uzanan yollar...

ama ince bir tül gibi üstümde
yangının aleve dönmeden önce
hani anlaşılamayan,
yanaklarından öper gibi,
bir koku bir ana kokusu,
belki bir başka özlem...
belki büyüyemeden, büyüdüğünü
sanmak korkusu.

Cok guzel yureginize saglik dost