Sözüm kırk boğumlu boğazdan geçti,
Öyle vardı dışımdaki âleme.
Özüm kırkbin kilitli kapı açtı,
Ancak inebildi gönül haneme.
Göz, her baktığını sanma görürüm,
Gön, iki ayakla sanma yürürüm,
Ey us, bu âlemi sanma bilirim,
Kaldıkça iç âlemine bigâne.
Gördüğün nebadatı nimet sanma,
Bulunca nimeti yitiğin sanma,
Hakiki nimeti dışarda sanma,
İn mahzenine, gönül hanene.
Kayıt Tarihi : 30.10.2012 16:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!