Bazen öyle hissediyorum ki,
Sanki bu dünyada hiç yerim olmamış,
Sanki doğmuşum ama
Yaşamamışım gibi.
Yüzüme bakan çoktu,
Ama gözlerimin içine kimse bakmadı.
Sesim duyuldu belki,
Ama içimdeki sessizlik hiç sorulmadı.
Anlatmak istedim defalarca,
Ama ne zaman kelimeleri dizsem
Boğazıma bir şey takıldı hep…
O yüzden sustum.
Sustum, çünkü anlatınca geçmeyen acılar vardır,
Bir de anlatınca yok sayılanlar…
Kalbimde ağır bir yorgunluk,
Sebebini bilmediğim ama
Yıllardır taşıdığım bir ağırlık var.
Ne zaman hafifleyecek bilmeden
Sırtımda taşıyorum her günü.
Kimse anlamıyor,
Bu yüzden gitmek istemiyorum kimsenin yanına.
Ne bir dost, ne bir sığınak…
İçimden geçip giden sessiz insanlar kaldı sadece.
Ve ben…
Sanki varmışım gibi yaşamaya çalışırken,
Aslında hiç olmamışım gibi hissediyorum.
Kayıt Tarihi : 8.7.2025 22:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!