Sen gidince
Sebebi sen olan
Hüzün yağdı bu kente
Gitme bile diyemedim
Elim kolum bağlıydı benim
Keder indi gökten üzerime
Dünyam karardı yer yarıldı
Güneşim doğarken battı
Yüreğim dağlandı
Gidişine ruhum ağladı.
Ömrümün zamanı
Evveli de ahiri de sendin
Zaman kavramını sende unuttum
Ağlamaktan göz pınarımı kuruttum
Gecem gece değil günüm gün değil
Sanki her şey başa sarıyor
Kavrayamıyorum.
Gelsen, bi gelsen
Ölür müsün benimle desen
Evet seninle birlikte ölüme yürürüm
Canım gibi seviyordum hala seviyorum
Sen gidince neler değişti biliyor musun
Gözlerim ışildamıyor yüzüm gülmüyor
Biliyor musun, yok artık tadım tuzum
Aynalara eskisi gibi bakamıyorum
Kendimi görmek bile gelmiyor içimden.
Sabaha gözlerimi açınca
Bulamasam da seni yanımda
Yine sensin her gün aklımda
Hayal kurup seni düşünürken
Selam çakıyorum senli yarınlara
Kahrediyorum zindan akşamlara
Ayağım sendeliyor düşüyorum
Sensiz gecede yalnızlığın koynuna
Uyutmuyor yüreğimin figanı
Ağlayarak ediyorum sabahı.
Ölüme eş yokluğun ölüyorum görmüyorsun
Bu can sensiz bir hiç, dön ne olur ruhum
Mahrum etme gül yüzünden ömrüm
Hasretin yetti cana
Sevdamız yeter iki cihana
Yan yana olamasak da olalım can cana
Her gece yalvarıyorum sana, gel diyorum
Can bildiğim; Sesimi duymuyor musun?...
11 /04/ 2019
Mlk Tryk
Kayıt Tarihi : 19.8.2019 17:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!