Ürkmüştüm fark etti
Sormama fırsat vermedi
Acı acı gülümsedi
Aklım onda kaldı
O halini,
Kim görse korkardı.
Boynunu kırdı yürüdü
İçimi bir acı bürüdü
Nasıl çökmüş görmeyeli.
Taşı sıksa çıkarırdı suyunu
Yeneceğim diyordu İstanbul'u.
Bu kadar mı uzağız
Biz neyi kurtaracağız
Bu dostluğa şimdi ne demeli
Halbuki iki sokak ötede evi.
Son bakışında,
Sanki helallik istedi
Aslında anladım,
Beni üzmek istemedi...
Kayıt Tarihi : 7.8.2017 16:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!