Sanki Evde Komutan Şiiri - Veysel Şimşek

Ev değilde sanki düştüm sahraya,
Yemek diye zehir koyar sofraya,
Sabah kalkar başlar asra tafraya,
Karı değil sanki evde komutan.

Ağzı küfür dolu kısmeti kesik,
Dur deyince hepten küskünüz küsük,
Aptal kuş beyinli suratı asık,
Karı değil sanki evde komutan.

Boş ver ismin lakabıysa pakize,
On konuşur asla inmez sekize,
Ömür bağışlarsın böyle öküze,
Karı değil sanki evde komutan.

Şeytan tipli melek kaşını süzer,
Hem kendini üzer hem beni üzer,
Sus biraz sus biraz desen ne yazar,
Karı değil sanki evde komutan.

Güven olmaz bu nesilin gelinine kızına,
Dayanılmaz cilvesine nazına,
Dır dır yapar yetişilmez hızına,
Karı değil sanki evde komutan.

Çok konuşur çokta lafın ustası,
Akıl küpü bazen akıl hastaı,
Tutmaz birbirini günü haftası,
Karı değil sanki evde komutan.

Şeytana uysan yuva bile yıktırır,
Veysel derki bazen candan bıktırır,
Bu durumda insan nasıl dik durur,
Karı değil sanki evde komutan.