Sanki Duman Yetmiyor Şiiri - Halil Türkoğlu

Hayvansal bedenlerin bir deri kiriydi,
Bu çagda ateş, çeker havayı havadan
Seni dostdan da eder,
çevrenden, yardan.

El güneşsiz olsa da
Kalp çarpar,
Dudaklar bassa para
Kalp çarpar,
Sende su deyip akıp gitme
Kalp çarpar,
Havasız bogulanların kalbinde...

Yükümü ıslık gibi uzağa mı atacaksın?
Gözbebeklerin gittikçe büyüyecek mi?
Kuruş kuruş buruşacak mısın?
Özlediğin bankta otlar bitmiyor,
Sende deli divane yürüme,
Yürümesin para, iş sende

Sende olmasın içkiden medet,
Bir şuurluk akıl
Olmasın meyhane!

Şu soğuk geceler banamısın demez
Büyür de büyür ateş,
Hayvanda pisler,
İşte bu pislerden otlar bitmiyor....
Göz gözü görmez oldu,
Sanki duman yetmiyor!