Sanıyordum ki! Şiiri - Yılmaz Türkyılmaz

Sanıyordum ki;
Benim sevdiğim gibi seviyorsun beni,
Sanıyordum ki benden çok özlüyorsun beni,
Sanıyordum ki bendim, dudaklarından damağına değen çayın demi…

Sanıyordum ki;
Her gün koşarak geleceksin,
Sanıyordum ki gülüp eğleneceksin,
Sanıyordum ki taparcasına seveceksin,
Sanıyordum ki getirdiğin neşeyle döneceksin…

Sanıyordum ki;
Taddıklarımı tadacaksın,
Sanıyordum ki hep bana kalacaksın,
Sanıyordum ki mutluluktan kanatlanacaksın,
Sanıyordum ki aradıklarını bende bulacaksın…

İnanıyorum ki;
Dünyamsın her şeyden önce.
Şansım, varlığımsın.
Güz gülümsün, hazan dalımsın.
Gülümseyen yüzümsün,
Ruh ikizimsin,
Canımın canı iki gözümsün…

Ey, sen ki ruhumun kadını!
İşte hal böyle, böyle.
Gerisi sana kalmış!
Sonsuza gömdüm yüreğimde adını.
Aşk böyle bir ironik muamma.
Helâl olsun sana.
Mum’a çevirdin benim gibi bir adamı…

22.09.2008 / ANTALYA