Sanıyor Alem Beni Şiiri - Asuman Soydan

SANIYOR ÂLEM BENİ

Üstümde esme rüzgâr, savurma küllerimi
Kül yorgan arasına sakladım ben  kendimi
Gizim içimde kalsın sakın açma üstümü
Sırça köşkte hoşçayım sanıyor âlem beni

Yılların mevsimlerin serseriymiş her biri
Hoyrat geçen bir ömrün saçlarımda elleri
Esir kampında gezdim bir ileri bir geri
Özgür uçan turnayım sanıyor âlem beni

Affı yok biliyorum, suçum çok, hatam büyük
Üstünden çağlar geçti,  yüreğimde kaç höyük
Yaşamak denen nesne, üzerimde büyük yük
Gölde yüzen sunayım, sanıyor âlem beni  

Geçti hayal treni, dönmez ne mümkün artık!
Sevgiye  yenik düşen kalp yorgun, aşk kuraklık
Aslan postu altında çaldığım ürkek ıslık
Kükreyecek biriyim sanıyor âlem beni

Ateşten külden başka kendimde ne bulurum
Târümar bir bahçede gazellerle kururum
Halimi soran olsa, geçiştirir dururum
Kızıl saçlı goncayım, sanıyor âlem beni

Asuman Soydan Atasayar