Sanırdım ben seni bir ömür Şiiri - Didem ...

Sanırdım ben seni bir ömür,
Tattığım her yudumu aşk sanırdım.
Ellerim telaşların da arıyor bedenini.
Sonsuz kalacaksam sende,
Dilimin ucunda kal.
Aşkımın çığlıkları yoruldu.
İnandığım değerlerimde, derinde kal.
Adaletsizlikte kalmış benliğim.
Sardığım kollarımdaki güvensizliğinde,
Yok oldu gözlerimin sana bakışları.
Sen giderken ben savunuyordum;
Vurduğun yalanlarında bende kaldı.
Özendiğim, sevgi sandığım hevesmiş.
Tazelikti sana verdiğim.
Nefes aldığım her an yalanmış verdiğin.
Gözüm uyanışları görmezmiş.
Ama kal yinede derinde.

Sonsuzlukta elimde kalan boşluk oldu.
Hayallerimden kalan kırılmışlığım oldu.
Bıraktığım evimde kalan sevgim oldu.
Battığım sevgimin açıklarıydı.
Gördüğüm ben kıyılarda aradı kaybettiklerini.
“Nafile” diyor hayat usulca kalbime.
“Dur! ” diyor.
“Aradıkların çoktan gitti.”
“Sevgi dediğin yücelik ayrıldı bu kentten.”
Aşk desem karşımda boş bir bakış.
Daha dündü hatırladıklarım,
Vakit geçmez iken ömrümden.
Biriken ise pişmanlıklarda ki yüzüm,
Korkum ise yüzleştiğim acım.
Yalnızlığım bastı günüme, ışığıma, hayatıma.

Artık git.
İnandıklarınla git.
Yaşamak istemediklerinle git.
Adaletsizliğini al.
Yıktığın yüceliği al ve git.
Savunma bana kırdıklarını.
Tek sözün olmasın.
Git.