Ey Gönül!
Şu dünyada var mı Aşk gibi imân?
Kendimi ibâdet eder sanırdım;
Nefsi ham kişiye denir mi insan?
Demek için sûret yeter sanırdım..
Nefsindir Hakk ile aranda perde,
Makam, mal, şân ise araç biyerde,
Mecâzi mahbûblar elbet gider de,
Aşk yangını artmaz biter sanırdım..
Namaz, oruç, zekât, hacdan ne murât?
Mânâsına erme, görün zor sırât,
Boşuna etme ne olursun surât,
Her dindar Allah'ı sezer sanırdım..
"Halifem! " hitâbı, uyar kâmile,
Allah'ın vasfını taşır hâmile,
Muhtâcız rahmeti Hakk'ın şâmile,
İhlâssız amel de gider sanırdım..
Adem şekil mühim, lâkin öz lâzım,
Zâhide zannetme, âşığa nâzım,
Yâr hasreti mızrap sînemse sazım,
Aşksız da bu dünya geçer sanırdım...
Kayıt Tarihi : 5.10.2016 22:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!