Sandım ki Çıkıyorum Şiiri - Sinan Karakaş

Basamakları tek tek, sandım ki çıkıyorum,
Meğerse sona doğru, bilmeden iniyorum,
Saçlarım ak'a mahkum, gözlerim fer'e muhtaç,
Yeniden bebek oldum, artık sürünüyorum,

Hiç bir an bizim değildir, bizim gibi sarılırız,
Elimizden gittiği gün, eyvah diye üzülürüz,

Dalların kuruması, yaprağın sararması,
Ağacın odun diye, sobaya atılması,
Gün öğleyi geçince, geceye doğru akar,
Hayatım artık benim, güneşin tutulması,

Hiç bir an bizim değildir, bizim gibi sarılırız,
Elimizden gittiği gün, eyvah diye üzülürüz,

Işıklar kaybolunca, karanlık hüküm sürer,
Ay güneşle anlaşmış, görüntümü sansürler,
Baykuş ötmeye başlar, tüner mezar taşıma,
Azrail can alırken, sanki buzları kürer,

Hiç bir an bizim değildir, bizim gibi sarılırız,
Elimizden gittiği gün, eyvah diye üzülürüz,

Hayal olur basamak, bir an gibi yaşamak,
Bitmeyecek sanmakta, dünyaya dalan ahmak,
Silinir belleklerden, bırakmamışsa eser,
Kolay mı söyleyiniz, cehenneme dayanmak.

Hiç bir an bizim değildir, bizim gibi sarılırız,
Elimizden gittiği gün, eyvah diye üzülürüz,