Sancılı Gece Şiiri - Filiz Bülbül

Bu kaçıncı sancılı gece saymadım
Bu kaçıncı bırakışın beni kendimle, bilmiyorum.
Cümlelerin dönüyor kafamın içinde.
Israrla tekrarlamaya çalışıyorum ulaşmayayım diye sana.
Haddi hesabı olmayan zemberek günler bıraktın, eyvallah
Diyorum ki içimden, zaten çağırsan bile gelemezdim.
Bu ısrarım niyeydi?
Hiç gelmediğin şu şehirdeki herkes artık sana benziyor
Uzunca mıydı boyun, kalın mıydı kol bileklerin, küçük müydü gözün burnun?
Simsiyah oluyor gündüzlerim bile.
‪Düşünüyorum da dünya kadar çokken; farkında olmadan sinmişken eşyaların, insanların içine, ‬
mesela esen rüzgar bile yüzüme seni çarpıyorken, yani nasıl diyeyim karışmışken geceme gündüzüme böyle, nasıl köşe bucak kaçılır ki senden?