Sancılı Diyalektik Şiiri - Mertcan Arsla ...

derin bir uykudaydım,
pencereden sızan ışığın göz kapaklarıma çarpmasını bekliyordum.
zaman gelmişti,
ama güneş göstermiyordu yüzünü.
neden? diye sordum.
anlamsız dedi.
“bugün doğmak anlamsız."
sen tanrı mısın? güneş misin? haddini bil, dedim.
meğer hadsiz benmişim.

pencerenin kenarında otururum
boş vakitlerimde hep dışarıyı, o uzun yolu izlerim.
gidenleri,gelenleri geri dönenleri,
bazense yağmurları,
derin sisin arasından geyiklerle geldiğini hayal ederdim.
devam etmeye mecburum,
yaralısın ya da değil,
savaşmak,
yol almak zorundasın.
hedefin,hedefim ormandaki eve varmak.

haber geldi yakınlardan "o, burda.” diye
nasıl olur? dedim gözüm hep pencerede
usulca fısıldadı sol omzumdaki fil:“ön kapı"
silahımı kuşandım.
katili son bir kez görüp,öldürecektim.
ansızın çıkacakmış gibi karşıma telaşla kanatlandım.
uzun koridorun sonunda kalabalık.
n'oluyor derken,
saniyenin 10'da 1'inde göz göze geldik.
gözlerimi kaçırıp, gittim.
hasret sancısı orada başladı,
-şu an hâlâ devam ediyor ne zaman biter, bilmem. gariptir kanlına duyduğun özlem.-

vay be dedim. uğruna şiirler yazdığım kadın…
affet beni.
sen ona bir kelime edip,
iki saniye bakamıyorsun.
karşısında duramıyorsun,
çünkü bunlar hep faşizm.
hep bunlar şiirsizlikten.

-tüm silahlarım aynı anda nasıl tutukluk yapabiliyor? mübarek hatunsun vesselam..

sanki inadıma yapıyorlardı her gelen "o burda…"
"gerçi artık seni ilgilendirmez ama…"
ne demek bu?
insanlar her şeyi ne çabuk unutuyor,
farkına varamıyorlar kırgınlıkların.
"kırık varken oynanmaz"
bilmiyorlar,
kültür birikiminden bahsedenler,
kahvehane köşelerinde ömür çürüten dayı bile söylüyor:
"kırık varken oynanmaz"

son düzlükteyiz.
ormandaki eve az kaldı.
sağdan soldan,
ne kadar çiçek varsa topladık.
özellikle de papatya
-krizantem sevmem-
ormandaki eve giderken,
ormandaki deve rastlarız belki.
ona bu çiçeklere layık olmadığını söyleriz.
üstünde beyaz bir bluz yoksa,
kirletiriz.
belki kara yatırırız.
eğleniriz.

"tanrının gücü her şeye yeter” dedi güneş
ben olanları anlatıyordum.
o,bugün benim için doğmamış,
yarın faşizm için doğacak.
“çünkü onlar kazandı,
ben bir irrasyonalistim
gerçi sen hediye seversin
sanırım biraz pragmatistsin."
beyaz diyorum,
iyi olmuş.
yazları kış,
bitişler başlangıç.
tanrı kendini öldürebiliyorsa,
belki senin de bir ihtimalin vardır.