Sancılar kime kaldı? Şiiri - Mustafa Cil ...

Artık hiç bilmiyorum
Ne zaman bahar açacak merak etmiyorum
Ruhumun darlığında boğulmak üzere umut arıyorum

Kalbim çok yorgun
Zihnim bir karmaşanın içinde solgun,
Hazan yaprakları kanadı kırılan kuşun çığlıkları ne acı

Oysaki derdim yaşamaktı
Anlamak adına hayatı tanımak haktı,
İnsan kimliğinde, müsvette olmak fevkalade ızdırapdı

Sancılar kime kaldı
Husumet kimi suhuletli yaptı
Kin ve hınç her geçen güm pik yaparak erdemi solladı

Arz her zaman kime lazımdı,
Bahşedilmişlik bu kadar mı hazin afaktı,
Adamlık, varlığın kadrinde soluk alan bir zavallı farktı

Kim kimi aldattı,
Hak ve batıl insan için vardı,
Rekabet hak olan bir sünnetullahtı ama hiç anlaşılmadı

Ağlayan hep ağladı,
Ötelerden itibaren adanmış soluklardı,
Masumluk zaten, hak olan bir korumanın altında acıydı

Tevhidi haykırışlar,
Aşkı sabırlar, meşk içinde dostluklar,
Sanki mazi sayfalarında bahsi mevzuu edilen sancılardı

Varlığım heba oldu,
Mütemadiyen aldanmışlığın kadrinde boğuldu,
Kim kime neyi anlattı, hukuk adına ne kaldı bir dramdı

Ben haykıramıyorsam,
Bizzat haklılığımı savunamıyorsan,
Adliye kapılarında daha ziyade mağdur oluyorsam ne acı,

İşte o vakit bir yılgınlık,
Sökün ediyor halime, kalbimi kuşatıyor,
Hakka sığınmak ama bilinçsizliğimle ziyadesiyle daraltıyor

Heveslerimde ki dikkatim,
Zevklerimde ki ilk sırada ehemmiyet verdiğim,
Duyarlılığım beni aciz bırakıyor, soluğum mecalsiz kalıyor…