Sancılanan düşlerim Şiiri - Nimet Öner

Sancılanan düşlerim

Ben ismini içimde ki bütün azap kuşlarına ezberletirken,

Sen beni kendinden bile gizliyorsun. 

Sonu yok biliyorum 
Bu yüzden mutlu son haritası çizemiyorum

Yine de yüreğimi seni sevmekten vaz geçiremiyorum

düşüncelerimi senden alamıyor,
Kendimi yağmalıyorum 

Senden sonra başladı akşamlara ve gecelere olan düşmanlığım 

Oysa çok eskiden ta babam döneminden ben akşamları seviyordum  

Artık her akşam gidişinin matemi var

Sen gideceğin yerin sevinciyle gülümserken 

Ben karşımda duran koca bir geceyi nasıl devireceğimi sabaha ve sana nasıl kavuşacağımı düşünüyorum   

Sen rengini ismini bilmediğim bir hülyanın içindeyken 

Ben aklımın yüreğimin acısına sancı kesiyorum 

Birden aklıma takıldı sahi bir gecede sen  onu kaç defa öpüyorsun  

Düşünemiyorum düşünemiyorum düşündükçe,

Kırka bölüyorum kendimi

Sana yanıyor kırk parçanın her biri 

Saçlarım ellerine mum alevi gibi titrerken 

Ellerin hayalime bile sığmıyor 

Gördüğüm herkeste senden bir iz arıyor bulamayınca canımı yakıyorum 

Sonra geçip fotoğrafının karşısına seninle konuşuyorum 

Ben gel demedim belki 

Ama sen de gelmeyi hiç aklına getirmedin 

Yine de her akşam her sabah her lahza seni bekledim 

Yoruldu beklemelerim 
Fırtınanın koptuğu yerde deniz kalacağımı bile bile

Yokluğunun sol omzuna yaslanıp 

Gözyaşlarımı avuçlarımda saklayarak uyudum

Rüyama gelmiştin bir uyku boyunda ve fırtınaya tutuldum 
Şimdi
Talan ederek gönül evimdeki bütün papatya bahçelerini,
Aklımdaki soru işaretlerinin çengellerine asıyorum kendimi

Özlemekten beklemekten düşünmekten vaz geçiyorum
Ve dinlendiriyorum sevmek düşüyle yorgun düşmüş yüreğimi
Dinlendiriyorum
Sabrımın yorulmuş selametini
Şimdi gözlerime bir özür borcun var sevgili 

 
Nimet Öner