Sancıdaydı Kırmızısı Kanımın

sancıdaydı kırmızısı kanımın
zamanı kalmadı ağlamanın
tınısını yitirdi kış suları
kıt kanaat otobüs duraklarında
ayaklarımın sızısı savunmasız beklemeye seni

daha mavi bir ülkede yaşamazdık o zamanlar…

yapraksızlığı caddelerin
canımın kan yongası
bir tek ayrılığı
hatasız yaşayanda ön yargısız
resmederek kangren kendime ihanetleri gözlerime

gökyüzü kendine gurbet
akşamı beklemek başlı başına bir iş
gün yüzünü yüreğine gurbet bilene
sabrını puslandırarak gönül değirmenimin
yeni bir ölüme yol açarsa yokluğun
sevgimden öte bir korkunç sonsuzluk boşluğu kalır
ve kim çeker gözlerimden asırlık soğuk suyu
seni susturabilmek için
içimdeki avuçsuz ellerinde yanan çığlığımı…