Keskin bir iz bırakırken tükenen kızıllığına gündüzün
Vuruşurdu içimdeki yabanıl arzu
Göklerde yalnız kalırdı
Duyumsayışlarım
Haydi tut ellerimden, demek gelirdi içimden
İşte o an duyamazdın sesimi
Paramparça yıkılışlarla bana geri yansıyan
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
