Başımın ağrımasından ağlamayı abarttığımı anlamadım
Gözlerimi kör eden sabah ışıklarından uyumayı unuttuğumu ...
Belki de ben artık yaşamak denen o şeyi elimde tutamıyorum
Kapıyı açamıyorum , ışığı yakamıyorum
Ben nefes alamıyorum.
Kaburgalarıma baskı yapan binlerce tonluk yükü kaldıramıyorum
Şimdi ki zamandan da uzağım , en güzel geçmiş de gitti zaten.
Ki benim umrumda değil 'yaşamak' denen eylem.
Son kez çırpınırken bıraktım ellerimde kalbimi.
Sahi insan bunlara nasıl katlanır ki ?
Kayıt Tarihi : 17.8.2018 00:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!