Sanat Adamı Şiiri - Göktu Kara

canlar sevda ekiyordu o gece
orman puslu,ruhlar neşeliydi
renkler kendiliğinden sisliydi
bir sanat adamı düşünüyordu

o gece fırtınalıydı kırmızılar
kıpırdamıyordu ışıkları yıldızların
kalemler silkinmişlerdi düşlerinden
bir sanat adamı uyanıyordu

birileri hep yukardaydılar
yaşanıyordu garip bir sanat
kayıp bir can, gemide kaptan
bir sanat adamı diriliyordu

direnmek isteyebildiğince sevmek
iki fırça arasında delirmek
ele ele verirse yürekler,damla gibi
bir sel olur sanat adamı...