Az düşünsen ne olur çok çalışmaz fikri olmayan zihninin bahçesinde ne kaldı yeşerecek,
Tahtalı köyden selam var ne biçeceksin kalbinin dinmeyen dalgalarında el sallarsın rıhtımda sanki bir bekleyenin var,
Ne düşünürsün sanki dünya senin omuzlarında hiç degmezsin sen ve bedenin tutsak rihtımın kenarında demir atmış yalnızlıga,
Bir kemer olsam arzularına beden kadar genişlerdin belki sıkardım bedeninin insan olmayan ruhunun günahlarında.
Bedenin içe kaçmış ruhun dışa için dışa yansımış tonun kaça bir dünya olsan korkutamazsın günahlarının yalnızlıgını,
Bir işe benziyor yaptıklarına yetişemiyorsun bir kagıda yakışıyorsun asıl hayat kadını sensin düşürmüssünüz insanı çamura,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta