‘’oysa ne çok yalnızdık...
salonlar, piyasalar, sanat sevicileri…"
-her gün biraz daha azaldığımızı anladık -
tek tek dokunduk,
tanıdık hüznün esmer yüzünü,
ıssızlıklarımızda…
sonra,
teker teker tüm ışıklarını açtık sahnenin.
kopkoyu lekeler çizdik hayat duvarımıza...
dokunduk!
sevdik!
okşadık!
hissederek yaşadık ne varsa.
boşuna yazılmadı o çığlık şiirler...
Özlem Saba
Kayıt Tarihi : 31.10.2019 13:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)