Sana Zalim Şiiri - Abbas Paksoy

Sana Zalim

Olamazsın, sen asla âlim.
Bir gün, başına gelir ölüm.
Ettiğin kalmaz, sana zalim.
Tüm kapılar, kapanır yüzüne.

Kızıp da, sokağa düşmüşsün.
Birçok insanı, boşa üzmüşsün.
Kendi hayatını, ezmişsin.
Birde, sırdaş arama zalim.

Anadan, babadan kaçarsın.
Pembe rüyalarda uçarsın.
Sokaklarda, donsuz naçarsın.
Cümle alem, bakıyor zalim.

Hep, şöhrete doğru koşarsın.
Kötüleri, nasıl aşarsın.
Tozlu yolda, heyle coşarsın.
Biraz, etrafına bak, zalim.

Dünya alem, hep sana vurdu.
Paksoy’a, bu kim diye sordu.
Üzerinden geçti, bir ordu.
Senin adın, kahpedir zalim.