Sana Yürümek Şiiri - Mustafa Arslan Tari

Talan edilmişliğin feryatlarında yürüyorum Çığlık çığlığa, bilmeden bilinmeden,, Patikasında ilerliyorum ölümün, yalın ayakla Çıplak vücudumla, en dikenli yollarında yürüyorum patikasında ölümün Yürüyorum sana, ağzımda son kaçak bir duman Sis sanki yolumu karartmak için yarışıyor Oysa ben yılmadan yürüyorum sana varmak için Ayağıma batan dikenlere inat yürüyorum Ayaklarım kanıyor kanadıkça bir ağırlık hissediyor vücudum Ama sana varmanın umudu beni yıldırmıyor bu çileden Sana varacağım ya ölüm bile tatlı geliyor patikasında ölümün Ve nefes nefese kalıyorum.. Nefes nefese kaldıkça bir kayaya dayatıyorum belimi Ve tam o esnada sen gözümün önüne geliyorsun Hafif bir gülümseme beliriyor yüzünde Sen güldükçe sana varmak, sana koşmak istiyorum Öyle devam ediyor patikasında yolculuğum Yol bitti derken bir ceylan ilişiyor gözlerime Gözleri hafif kırılgan Yavrusunu kaybetmiş bir haldır gözleri Ama yinede yardım edercesine bakıyordu bana Sonra ben yaklaşmak istiyordum ona O ise derinliklerinde kaybolmak Ve ürkek adımlarla kayboluyordu derinliklerinde Seni bulmaya ahdetmiş ben kalıyordum patikanın ölüm kokusunda Mustafa Arslan Tari