Gün Batarken Şiiri - Mustafa Arslan Tari

Gün batarken sula çiçekleri
Bahçenin kokusu dağılsın sokaklara
Sokaklar ki kayıp mülteci çığlıkları gibi
Korkak sıkılgan ve şaşkın bir çocuk

Çırılçıplak bir sestir koku yerine dağılan
Sokaklar baştan başa çaresiz
Biz gelince bir yağmur başlıyor
Ve hemen atılırız bir yol üstü eve

Belki yeniden güzelleşir diye bekleriz
Bir çay içeriz o esnada ellerimiz titrek
Dikkatimi çeken bir kuş cıvıltısı
Sessizce yanaşıp alırım içime

Üşüdüğümü unutuyorum belli ettirmeden
Umut diyorum ama ölü bir bakıştır yansıyan
Geçen her gün yitirilmiş dem sayılıyor
Yine de bekliyorum geçen demi kazanmayı