Şu süslü püslüler içinde en çok seni sevdim
Rengarenk bakışlarını,
Vişne alı dudaklarını
Ve en çok yapmacık olmayan gülüşlerini.
Şu boyalılar arasında en çok seni sevdim
Yağmur yıkar diye gözlerini.
Karanlıkta belli olmaz acının rengi
Beynine doluşan düşünceler
Sancılar,
Sanrılar..
Seni sevdim bunca baskının altında
Şu hayatın keşmekeşliği içinde
Kirdim sadece
Toz, tortu, pas,
Kan içinde..
"Eyvah seni sevdim!" dedim
Durdun..
Duruşu bir ceylan masumiyetinde.
Gidilecek çok yer vardır
Kurtuluş gitmekteyse
Ve o kadar kolaydır ki unutmak
Unutmuşum sanmışsındır, üzülürsün
Ben ölmüşümdür oysa
Güzel olan bu öyküyse
Saksıya bir avuç ölü toprak koyar
Çiçek büyütürüm
Büyüyecek olan gülüşünse.
Şu süslüler içinde en çok seni sevdim
Eldesiz, beceriksizce
Gözlerim çocuk gibi günahsız büyüsün diye
Sevilip bilineyim diye değil
Seninde bir masalın olsun diye.
Şu karanlıklar içinde en çok senin karanlığını sevdim
Bir sabahın vardır diye...
10.12.2005
Erdal Taşköprü
Kayıt Tarihi : 12.12.2022 15:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!