İçimde biriktirdiğim yalnızlık demetlerinden bir senfoni yaratıyorum.
Alışkanlıkları mı yenemedim.
Yalnızlığa bu kadar çok düşkün olan çocuk zaaflarını ürkütmekte…
Yataktan yeni uyandım ve beni bağlayabilecek ideal bir güç yok artık.
Son krizimden bu yana içimdeki ışıkların rengi matlaştı.
Ruhumdan aşağı inen bir soytarı elimden tutuyor.
Sabahın ilk ışıkları söndü ve ben halen ayaktaysan bunda döküntü paradigmalar aranması muktedirdir.
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta