Sana ya da Akşama Şiiri - Ezgi Özsan

Herkesin uzun bir süre,
İçinde sessiz bir kahraman yatıyor,
Yaşamında, yalnızca bir ara,
Cesurun ve suskunun arasıyım hala,
Büyüklenmeler, zırvalıklar eşlik ediniyor hala,
Bulunduğum, ait hissetmediğim yerlerde,

Nedir beni bunca, sessizlikten alıkoyan?
Bu kadar kendimi izletmeye yüz tutan?

Oysa öylesine, erken açıyor mimoza,
Öylesine balıkların teni değiyor suya,
Bir hoşluğu vardır olmayacak olanın,
Sessizce bağırmanın, sonra susup yere düşen yüzün,
Kış gelirse, uzayan gölgelerin…
Denizin koynunda duran,
O yuvanın…

Kıpırtısız, duru, zamansız,
Bir veba gibi, belki de bir eksiklik,
Bilirsin bir hayattan kovulduğunu,
Mecbursun diğerine,

Neyse ki
Bu çağı da gömüyor,
Tarihin tuhaf suları,
Tutunalım bir yere,
Bulalım o dalı işte.