Sana Uzanıyorum Şiiri - Şair Demet

avuçlarında kaybolan ellerimle

sana uzanıyorum

tutup yeşertmek için seni

sözcüklerimiz birer yarasa

gün ışığında uçamıyor

yakana asılı bir utanç olmuş

göğsüne takılan saçlarım

ellerim o kadar az

kollarım o kadar kısa ki

eksiklikler getiriyorum sana

düşle yamanmış sevda

gece aynalara düşünce karışıyor saçlarım

bir ben bir deniz tutuyor seni

konuştuğun uçurumlarda

yankılanan ismimin isim anası kim

gözlerimi al defter aralarında kurut

şimdibenim sustuğum sözcükler

düşlerinden mektup olur çıkar mı...

kendini kanatmadan alabilir misin

gülü avucuna...