Sana Söylemedim Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Avucumda İstanbul üşüyordu
Sokak sokak titriyordu ellerim
Hüzne sarmıştı yüreğim sensiz
Gözlerimden bir damla deniz düşüyordu...

Üstelik kötüydüm öksürüyordum
Sahilde kumlara kızıyordum çaresiz
Küfrederken her kaldırım taşına dilim
Kendimi bir başka şehre sürüyordum...

Sustuğum anları kayda geçirdi polis
Oysa içimdeki her çığlık idama mahkum
Ki iflah olmazdı sana öykünen yüreğim
Ve durmadan dudaklarımı kanatan o his...

Sana söylemedim

Susamış gibi uyandım terine
Dönüp durdum kenarında yatağın
Yaktığım sigaranın o tarifsiz hazzı
Dalıp giderken gözlerine...

Bir akşam daha gömdüm yokluğuna
Yıktığım duvarları ördüm en baştan
Yavaştan almalıydık bu aşkı, yavaştan
Şimdi her sabah, düşerim sarhoşluğuna...

Bir de gece var
Bir hece var yarım kalan
Düşürür durmadan yerlere beni
Dokunsan, dudağım talan...

Sana söylemedim

Nasıl içine düştüm içimde senin
Bu sırla seviştim yoruldum sızdım
Öyle ki arsızdım bakışlarına yar!
Utandım sıcağında sonrası nefesinin...

Hadi gel...Eşikte bırak elbiseni
Dağıt saçlarını yastığıma ne olur
Boynuma firari geceler dokunsun...

Hadi ne olursun...Hadi gel...
Yüzümüz kızarır, söz olur, günah olur
Olursa olsun...

Sana söylemedim

Kaç kez öptüm dudağından
Düş vakti bir uykuda kıvranıyordun
Ter içinde kalmıştın sırılsıklam
En mahrem kuytularımda yanıyordun...

Sen kendini hep uzak sanıyordun
Bu şehir sen kokuyordu buram buram
Bana düştükçe kendine kanıyordun
Sen kandıkça kanıyordu yaram...

Bu serseri adam bu eskimiş yüz
Bu görgüsüz bakışı tanıyordun...

Tanıyordun sustuğum her cümleyi
Sonra bir yabancı gibi aldanıyordun...

Böyle bir şeydi aşk
Dilinin ucuna geliyordu,
Saklı bir çığlık oluyordum dudaklarında
Duyamıyordun...

Sana Söylemedim

Avucumda İstanbul üşüyordu
Bir bulut düşüyordu gözlerime
Tenimde iklim değişiyordu...

Sen sanıyordum
Adı kim bilir neydi
Tanımıyordum...

Bir kadın dudağımda
Benimle bensiz sevişiyordu...