Bu sana son şiirim, belki de son kafiyem.
Buruk bir zarf bıraktım, gülen gözlü caniye
Caniler masalda yaşar, benim hayalim yârime
Suya değil, derde düşmüş bu hayalin hali ne?
Hayal dedim dert buldum derman ise kayıp.
Bir yıldıza tutunmuştum gökyüzünden kayıp.
Yıldıza anlam bulan, neylesin güneşi, ayı.
Yer çekimine yenik düştüm bu nasıl bir ayıp?
Hata benim, kusur benim, yorum senin.
Ateş çemberi kursan da benim yolum serin.
Hak ile batıl arasında ince bir çizgi var.
O çizgiyi aşamazsak bizin sonu gelir.
Yine bir sonda buldum saklanmış kendimi.
Rahatlıyorum yâr belki, sana açınca derdimi.
Tozlanmış yalnızlığımı silemez ki mendilin.
Şiir hep anlatıyor, ben kulağıyım sen dili..
Kayıt Tarihi : 21.3.2015 06:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!