Sana Son Satırlar Şiiri - Alper Eğrikar

Gözlerini en son gördüğümde daha çocuktum.
Hayat babında konuşmayı bile bilmiyordum,
Karşında gördün beni, sana karşı acizliğimi,
Azcık daha aşağı baksan, görecektin kalbimi.
Nasıl çaresiz attığını, sana nasıl muhtaç olduğunu.

Aşk girdi mi bir evden çıkması yıllar alırmış,
Biz aynı evden içeri bile girmedik ki seninle...
Bir evin yanından bile geçmedik.

Yürüdüğümüz yolda, yalnız iki ağaç ve ot vardı.
Onları da görmüyorum, oldu baya.
Kapıdan çıktığın zaman yanaklarım alev alır yanardı.
Şimdi aynı karede başkasıyla..
Sana yakıştığı kadar kimseye yakışmıyor beyaz hırka.