Sanat Empati İşidir Şiiri - Alper Eğrikar

Neden böyle düşünüyorum?
Çünkü,

İnsan, gördüğü veyahut işittiği şeyde kendinden bir şeyler yakalamak ister. Sanatçıyla ve sanatta anlatılanla bağ kurar, bir nevi kendini onların yerine koyar. Kendi yaşantısına göre eleştiriler yapar, kendi zevklerini katmak ister. Böyle düşünenler empati ağına düşmüştür bile.

Mesela şiirden bahsedeyim. Şu an ülkemizde en çok tutulan şiir teması aşk, sevgi, özlem değil mi? Çoğunluk olarak bakarsak politik şiirin esamesi okunmuyor. Bunu da ben empatiye bağlıyorum çünkü politik şiirlerde insanın görüşü başta şiirle uymadıysa o şiir onun için çileye dönüşüyor. Aşk öyle değil mesela, daha genel. İnsanın empati kurmasına daha olanak sağlıyor. Aşktan haz etmeyenler de var tabii, onlar da dediğim gibi politik şiir yolunu tercih ediyor. (Kendi görüşüne uyan politik şiir yolunu.)

İkinci Yeniciler' de buna örnektir. Onların bu kadar tutulmasının sebebi yazdıkları o karmaşık(kendilerine has) şiirler değildi. Onların tutulma sebebi yazdıkları aşk şiirleri ve sevda sözleriydi.

Ayrıca, sanatın empati yoluyla insanların şekillenişi de belirleniyor. Bir eserdeki sözlerin bir kısmıyla kafasında bağ kuran insan, diğerlerini okumadan kabullenebiliyor. Kendisi eseri değiştiremeyeceği için
zamanla o görüş onun temel görüşü haline geliyor.

Sonuçta insan(sanattan anlayan, bir şeyler düşünen insan), kendini görmediği şeylerden pek haz etmiyor.
İşin garip yanı bu insanlar popüler kültürden sıyrılıyor.
Bir şarkıda, bir şiirde, bir resimde kendinden, kendi yaşadıklarından izler gördüğünde bağlanıyor yani sanatı empatikleştiriyor.
Bence.

(14.12.2023)
İstanbul, Sanat Empati İşi Midir?